Key/key pair کلید/جفت کلید :
Signing علامت گذاری:
Block/Block chain
حالا که تا اینجا رو فهمیدیم کارو جلوتر میبریم. بیت کوین تلاشی برای ایجاد یک ارز جدید در دوران دیجیتال است.
اگه بخواهیم خیلی صادق باشیم باید بگیم روش انجام تراکنشها به صورت آنلاین نسبتا قدیمی و خیلی نا امنه. ورای تراکنشها، بحثهایی هم در مورد نوع پولی که استفاده میشه وجود داره، اغلب قدرتهایی وجود دارن که از اونجایی که کنترل ارز رو در دست دارن، میتونن همه جوره مشکلات اقتصادیه جدی درست کنن و همیشه هم کارشون قابل پیش بینی نیست.
خلاصه، بعضی مشکلات جدی برای پول ما و روشهایی که برای خرج اونها استفاده می کنیم وجود داره و شاید تا کنون بیت کوین موفق ترین تلاش برای حل این مشکلات باشه.بیت کوین بر پایه یک سیستم رمزگذاری قویست، از نوعی که ماموران دولتی برای دور نگه داشتن اسرار از دست دولتهای دیگر استفاده می کنند، پس به جای تلاش برای افزایش امنیت یک ارز ذاتا غیر ایمن، ما باید از اول قوی عمل کنیم.
طراحی بیت کوین بر اساس سیستم غیر متمرکز است، بدین معنی که هیچ قدرت مرکزی، بیت کوین را کنترل نمیکنه. بیت کوینهای جدید با یک الگوریتم ریاضی منتشر شده که در اختیار همه قرار گرفته است و تغییر اون به طرز باورنکردنی اگر نگیم غیر ممکن، ولی مشکله، بنابر این همه دقیقا میدونن امروز چند تا بیت کوین وجود داره و فردا دقیقا چند تا خواهد بود.
کوینهای جدید برای افرادی که وقت کامپیوتراشونو صرف کمک به ایمنی پایگاه داده های تراکنشها میکنن منتشر میشه.به این روش عموما ماینینگ میگن که قبلا در موردش نوشتم.
جنبه غیر متمرکز بیت کوین به مهمی رمز گذاری اونه. هر کسی یک نسخه از پایگاه داده تراکنش ها داره، هر کسی درستی تراکنشها رو میتونه تحقیق کنه و هر کسی یک نسخه از تمام قوانینو میتونه داشته باشه. این به این معنیه که ما به بانک نیاز نداریم برای اینکه هممون بانک هستیم. ما نه به هیچ شرکتی که ممکنه ورشکست بشه متکی هستیم، نه به هیچ حزب و دولتی که ممکنه بالا و پایین بشه. مادامیکه یک اینترنت در حال کار و دو یا چند نفری که یک نسخه از نرم افزار بیت کوین رو اداره میکنن وجود داشته باشه، بیت کوین هنوز باقی خواهد موند. تعطیلیه اون خیلی سخته.از اونجاییکه همه ما بانک هستیم، پس هیچ قدرت مرکزی نمیتونه تصمیم بگیره که کی با کی معامله بکنه. مدتی قبل ویزا و مستر کارتو به خاطر بیارین که (…) اونو به پول نژادپرستانه تبدیل کرد. برای بیت کوین نمیتونه این اتفاق بیفته.طبیعت غیر متمرکز بیت کوینه که باعث میشه تعطیل کردن عمدی اون اگر غیر ممکن نباشه، خیلی سخت باشه. قبلا ارزهای اینترنتی دیگه هم وجود داشته اما بخاطر عیوب ذاتیشون ور افتادن.تمام ارزهای اینترنتی قبلی توسط افرادی اداره میشدن و دولت هر وقت می خواست میتونست در خونشونو بشکنه و داراییشونو توقیف کنه. خوبیه بیت کوین اینه که دری نداره که بشکننش، اما هنوز در معرض آسیب هست.
در ابتدا می گفتم بیت کوین هم “بی نام و گم نام (Anonymous)”- بعد افرادی تو اینترنت خوششون نیومد و ما رو مجبور کردن از کلمه “اسم مستعار” استفاده کنیم. بی نام به این معنیه که هیچ پیوندی با هیچ هویتی به هیچ شکلی نداره که عملا حقیقت نداره، ولی اسم مستعار به این معنیه که به شکلی از اشکال هویت پیوند داره، اما نه لزوما هویتی که به عنوان هویت شما قابل تشخیص باشه. بزارین توضیح بدم: هر “حساب-اکانت” بیت کوین در واقع یک زوج کلیده. ما یک قالب بندی روی کلید عمومی اعمال میکنیم و بهش میگیم یک ” آدرس”. این آدرسو فکر کنین مثل شماره حساب بانکیه، میتونین این آدرسو به یکی بدین و اونا براتون پول بفرستن. وقتی پولی به اون آدرس دریافت کنین، میتونین از کلید خصوصی مربوطه برای خرج کردن اون پول استفاده کنین. همه اینها پشت صحنه اتفاق میوفته، و کیف پول ( کلاینت) بیت کوین تمام مراحل رو اداره میکنه. اگرچه مطلب مهم اینه که اگر من عملا یک فیش با آدرس خودم به شما بدم، شما حالا میدونی که من اینکارو کردم و میتونین آدرس و تمام موجودیه اونو کنترل کنین. اگر من معامله ای به عنوان یک آدم بی نام با شما بکنم و آدرسمو به طریقی که هویت واقعی منو آشکار نکنه برای شما بفرستم، هیچ روشی که بتونین آدرسم رو با هویت من ربط بدین وجود نداره. این مهمه، چون از اونجاییکه هر کسی یک نسخه از پایگاه داده کل تراکنش رو در اختیار داره، اینکه به تمام تراکنشی که توسط یک ادرس خاصی انجام شده مراجعه کنیم کار جالبی نیست. این به نظر میاد از بابت پنهان سازی باشه، اما به خاطر داشته باشین غیر از اینکه برین همه جا در اینترنت جار بزنین ” های، همه توجه کنن، من فلانی هستم و اینم آدرس بیت کوین منه” اساسا فهمیدن اینکه یک آدرس متعلق به کیه وجود نداره.
حالا اینو با این حقیقت ترکیب کنین که اگه فکر میکنین بتونین هر شماره آدرسهای جدید رو در هر زمانی که دلتون خواست ایجاد کنین و بیت کوین هم بتونه بازم به اون اندازه ای که میخواین، ایمن بمونه یک چیز دور از ذهنه. آینده ای رو تصور کنین که غیر انتفاعی ها ( که نیاز به معرض عموم گذاشتن گزارشات مالیشون هست) مجبور نباشن کار خاصی رو برای انتشار حساب و کتابشون انجام بدن تا داده های مالیشون بطور کاملا شفاف و در هر لحظه قابل دیدن و بررسی باشه- در حین اینکه میلیونها نفر که تقریبا در گمنامی هستن دقیقا از همون سیستم استفاده میکنن و در ضمن اینکه نقل و انتقال بیت کوینها رو می بینن اما هیچ راهی هم برای اینکه بفهمن کی کدوم کلید رو داره نباشه.
تراکنش در شبکه بیت کوین
جنبه مهم دیگر بیت کوین اینه که عمدا طوری طراحی شده که مثل پول نقد باشه. راههای زیادی وجود داره که بیت کوین رو خیلی بیشتر از اینکه شبیه یک پرداخت الکترونیکیش بکنن، شبیه پول کاغذی بکنن، اما من می خوام روی ۲ تا از مهمتریناش تمرکز کنم: کنار زدن افراد واسط و تراکنشهای برگشت ناپذیر.
تا حالا توجه کردین روز به روز برای خریدهای با پول نقد، تخفیفهای بیشتری قایل میشن؟ برای این کار دو دلیل کاملا معتبر وجود داره که بیت کوین هر دوشو حل کرده. اول اینکه در هر تراکنشی با کارت اعتباری، یک مشت واسطه وجود داره. فرض کنیم شما یک آبنبات با ۱ دلار میخرین، پولو به فروشنده میدین و تموم میشه ، معامله بین شما و فروشنده انجام شد. شما یک آبنبات گرفتین، فروشنده پولو گرفته و چون هیچ کس دیگه ای این وسط نیست فروشنده همه پول نصیبش شده. حالا اگر کارتتونو بکشین، فروشنده نیاز به کمک بانک شما، بانک خودش، خدمات یک شرکت تجاری که به تمام زبانهای مختلف تمام بانکها صحبت کنه و غیر مستقیم شرکتی که آرمش روی کارت اعتباری شما هست ( ویزا، مستر کارت و غیره) داره. هر کدوم از اینها از این تراکنشها سود میبرن. ساختار نرخ خدمات پیچیده و بسیار متنوع است، اما میتونین حدس بزنین که کشیدن کارت شما برای فروشنده بطور متوسط ۱۵ سنت به علاوه ۳% مبلغ این معامله هزینه داره. یک آبنبات ۱ دلاری شما، برای فروشنده ۱۸ سنت هزینه داره یا در واقع ۱۸% قیمت آبنبات.
در حین اینکه بیت کوین هم هزینه داره ولی فقط برای تراکنشهای خیلی پیچیده، مثلا بخواین یک پرداخت ترکیبی رو از ۳۰ حساب مختلف انجام بدین که همیشه هزینه ثابت و خیلی کمی داره. تقریبا تراکنشها مشمول هیچ هزینهای نیستند.
دومین روش مهمی که بیت کوین رو شبیه پول نقدی میکنه اینه که ترکنشهای بیت کوین برگشت پذیر هستند. برگردین به مثال آبنبات. تصور کنین نقدی پرداخت کردین. یک دلار به فروشنده دادین، با آبنباتتون میاین بیرون اما… اوه خدای من، این آبنبات کهنه و خیلی بد مزس. اینکه پولتون برگرده یا نه بستگی به فروشنده داره. اگر کاغذ خالی رو برگردونین فروشنده میتونه بگه: خوب، نمی تونسته اونقدرها هم بد بوده باشه، اگر هم چیز بدی در ظاهر آبنبات باشه میتونه بازم اونو گردن خودتون بندازه. این روشیه که سالهاست برای مرجوعی ها انجام میشه.
اما مراحل کارت اعتباری روشی رو ابداع کرده که فروشنده رو اذیت میکنه: جدال بر سر هزینه ها. اگر پول آبنبات رو با کارت اعتباری داده باشین، اول اینکه ۱۸% برای فروشنده هزینه داشته، بعد هم میتونین به بانکتون زنگ بزنین و سر نپرداختن این پول بحث کنین که خیلی وقتها هم نتیجه مثبته.حالا چی شده؟ فروشنده ۱ دلار رو نگرفته ، ۱۸ سنت براش هزینه داشته و ۵۰ سنتی که آبنباتو خریده بهش برنمیگرده و اغلب، هزینه هایی رو هم فروشنده برای این برگشت متحمل میشه ، حتی بدون اونها هم فروشنده ۱/۱۶۸ دلار از یک فروش ۱ دلاری که توش ۳۲ سنت سود داشته از دست داده. حالا اینو با مثلا خرید یک تلوزیون مقایسه کنین. آیا شکی دارین که فروشنده پول نقد رو ترجیح نده.
اما مشکلات فروشنده چه ربطی به شما داره؟ ربطش اینه که اگر فروشنده ها ۳% هزینه دارن، باید اونو از یک جایی جبران کنن، و این بدان معنیه که کل جنساشونو ۳% گرانتر میکنن. حالا من و شما برای جبران تراکنشهای معکوس ۳% بیشتر پرداخت می کنیم. بدتر از اون اینه که شرکتهای دیگه به تجربه آبنبات برگشتی نگاه میکنن و بطور انحصاری برای آمادگی تراکنشهای معکوس که هنوز پیش نیومده، قیمتها رو ۳% بالا میبرن.